Szkoła Podstawowa nr 306 im. ks. Jana Twardowskiego w Warszawie

Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie. Miał trzy siostry: dwie starsze i jedną młodszą. Sam, gdy opowiada o sobie, mówi, że miał dobre siostry i dobrych rodziców, wzruszające święta. Głęboka pobożność matki dominowała w rodzinie. "Patrzę na swój tak odległy w czasie dom i nie widzę w nim okrutnych ludzi. Nie wyrastałem w strachu przed złem, nie ścigało mnie ono w dzieciństwie ani na jawie, ani we śnie". Wyrastał w dobrej atmosferze. Nazywał siebie rozpieszczonym dzieckiem Pana Boga. Należał do samotników, nie prowadził bujnego życia towarzyskiego. Od wczesnego dzieciństwa pasjonowała go przyroda, zachwycał się wszystkim, co go otaczało, w tym świecie czuł się swobodnie. W świecie ludzi cechowała go nieśmiałość, brak pewności siebie. Bliski kontakt z naturą umożliwiały mu wyjazdy do brata matki, który miał niewielki majątek pod Warszawą. Tam, jako chłopiec, spędzał wakacje. Uczył się rozpoznawać zwierzęta i rośliny, zbiory botaniczne gromadził w zielniku. Uwielbiał książki przyrodnicze i historyczne. Lubił też czytać baśnie Andersena, nie znosił baśni braci Grimm ze względu na zawarte w nich okropieństwa, przemoc. Czytał właściwie wszystko, fascynowała go poezja.

Ukończył Państwowe Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze im. Tadeusza Czackiego w Warszawie. Tam w roku 1936 zdał maturę. Już jako licealista próbował pisać wiersze. W latach 1931-1936 był współredaktorem pisma młodzieży szkolnej "Kuźnica Młodych", w 1937 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, w tym też roku wydal swój pierwszy tomik wierszy zatytułowany "Powrót Andersena". Podczas wojny walczył jako żołnierz AK, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim.
W 1945 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie (zaczynał w Seminarium w Czubienie), święcenia kapłańskie przyjął 4 lipca 1948 r. W 1947 r. ukończył studia polonistyczne, pisząc pod kierunkiem prof. Wacława Borowego pracę magisterską o "Godzinie myśli" Juliusza Słowackiego.
Pierwszą parafią ks. Twardowskiego był Żbików, peryferyjna dzielnica Pruszkowa, pracował tam ok. 6 lat, opiekował się także dziećmi niepełnosprawnymi. Następnie znalazł się w kościele na Żoliborzu, potem w kościele Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie i w Kościele Wszystkich Świętych przy placu Grzybowskim. Od 1 sierpnia 1959 r. był rektorem kościoła sióstr Wizytek na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Wybrał prowadzenie mszy oraz kazania dla dzieci. Nigdy nie należał do żadnej partii czy związku politycznego, związany był jedynie z "Kuźnią Młodych" jako pismem społeczno-literackim. Uległ legendzie Piłsudskiego, był jego zwolennikiem. Był zawsze optymistą, do tego stopnia, że nie wierzył w rozpoczęcie drugiej wojny światowej. Był przekonany, że do niej nie dojdzie.

Po wojnie wydał m.in.: "Wiersze" (1959), "Znak ufności" (1970), "Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi" (1973), "Niebieskie okulary" (1980), "Który stwarzasz jagody" (1983), "Na osiołku" (1986), "Nie przyszedłem pana nawracać. Wiersze 1939-85" (1986), "Sumienie ruszyło" (1989), "Niecodziennik" (1991), "Nie martw się" (1992), "Wiersze" (1993). Jego utwory są przeznaczone dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Woli jednak pisać dla dzieci. Dla nich przeznaczył m.in.: "Zeszyt w kratkę", "Patyki i patyczki", "Kasztan dla milionera", "Dwa osiołki", "Kubek z jednym uchem". Chciał prostym językiem wyjaśnić dzieciom Ewangelię.
Ksiądz Twardowski był laureatem wielu nagród, między innymi Medalu im. Janusza Korczaka, Nagrody Fundacji Alfreda Jurzykowskiego. W 1996 roku dzieci wyróżniły księdza Jana Twardowskiego Orderem Uśmiechu.

Sam poeta nazywał siebie księdzem, który pisze wiersze.

Jan Twardowski zmarł 18 stycznia 2006 roku w Warszawie. Pochowany został w krypcie dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej.

12 listopada 2007 r. nastąpiło uroczyste nadanie naszej szkole imienia ks. Jana Twardowskiego.